Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Μη δώτε το άγιον τοις κυσί μηδέ βάλητε
τους μαργαρίτας υμών, έμπροσθεν των χοίρων…
Ματθ. ζ΄:6

«Είναι εντελώς ανόητη», ακούσαμε προσφάτως χωρισμένο φίλο μας με ακαδημαϊκή παιδεία να λέει την προηγούμενη εβδομάδα. «Εάν έμενε μαζί μου», συνέχισε κυνικά, «θα μάθαινε και πέντε πράματα. Τώρα, ζώο ήταν, ζώο θα μείνει», καταλήγοντας πως «μου θυμίζει κάτι ανεκπαίδευτες – και απαίδευτες – σκύλες.»
Θελήσαμε να σχολιάσουμε τις δηκτικές δηλώσεις του αλλά σκεφτόμενοι με δέος τα τοιχοκολλημένα κορνιζαρισμένα πτυχία πίσω από την πολυθρόνα του με τη δερμάτινη επένδυση, αποφασίσαμε, μα τον κύνα, απλά να βελάσουμε.

3 σχόλια:

elix_geo είπε...

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχουν οι κυσί με το φίλο σου.
Ούτε που κολλάει ο κύνας με το βέλασμα.

Μπορείς να μου λύσεις την απορία μου;

Γιάννης Φάντης είπε...

Είπα να το παίξω trendy και ασαφής.
Roland Barthes, το μεγάλο άλλοθι: «Η γέννηση του αναγνώστη πρέπει να εξαγορασθεί με το θάνατο του Συγγραφέα.»
Όλα μασημένα κουκιά πια;

Ανώνυμος είπε...

Μα την Εκάτη την μεταμορφωθήσα από την Άρτεμη σε σκύλα, ο πολυμορφωμένος φίλος σας βρίσκεται σε δεινή θέση. Αφού δεν μπόρεσε να πείσει μια ανεκπαίδευτη-απαίδευτη σκύλα τι άλλο του μένει;
Προφανώς να κατεβάσει πιο χαμηλά-στο ναδίρ- τον πήχη των απαιτήσεών του. Λαστιχένια κούκλα! Δεν τρώει, δεν πίνει κι αλλού δεν τρέχει να το δίνει.
M.P (Η ανομολόγητη φαντασίωση του James Bond)