ΧΡΗΣΜΟΔΟΣΙΑ

Το Τρίτο είχε αφιέρωμα στο Satie, το κρεβάτι μου ήταν ξέστρωτο, η νυν ξεφύλλιζε νωχελικά μία φυλλάδα της οποίας ο εκδότης πείστηκε πως θα ήταν ίσως καλή ιδέα να εκδώσει μερικές από τις αράδες μου στη φυλλάδα του, ήθελα να πάω για ντους για να ξεπλύνω τον ιδρώτα της και τα λοιπά υγρά που εκκρίθηκαν όσο κάναμε σεξ από πάνω μου αλλά στο φως των κεριών ήταν δύσκολο να τελειώσω μία ιστορία του Σαρίκα από τη συλλογή Ψίχουλα, την οποία άρχισα να διαβάζω τη στιγμή ακριβώς που εκκρίθηκαν τα προαναφερθέντα υγρά και στο δωμάτιο πλανιόταν η Fuel for Life της Diesel και ένα ίχνος από κέικ σοκολάτα πορτοκάλι.
«Γιατί γράφεις συνεχώς για τις πρώην σου;», με ρώτησε ναζιάρικα.
Δεν απάντησα. Δεν ήθελα να διακόψω το Satie. Ούτε το Σαρίκα.
«Δεν έχεις γράψει τίποτα για μένα…», παραπονέθηκε προσποιούμενη επιδεικτικά πως διάβαζε μια ιστορία μου στη φυλλάδα.
Η προσοχή μου είχε στραφεί σε κάποια βιογραφικά στοιχεία του Satie.
Σηκώθηκε πρώτη και πήγε στο μπάνιο.
«Γράφω για τις πρώην μου επειδή ακριβώς είναι πρώην», της είπα όταν άκουσα να τραβάει το καζανάκι (τη στιγμή ακριβώς που άρχιζε το πρώτο από τα Ogives). «Για σένα, ποιος ο λόγος να γράψω οτιδήποτε;» Συνέχισα την ιστορία του Σαρίκα. Μέχρι να βγει από το μπάνιο, είχα τελειώσει άλλες τρεις. Άκουγα το τρίτο από τα Ogives.
«Ούτε μία ιστοριούλα για το κορίτσι σου;», με μάλωσε. Δεν είχε ακούσει λέξη απ’ ό,τι της είπα πριν.
«Έτσι όπως πάμε», απάντησα τελικά, «πολύ σύντομα θα αρχίσω να γράφω και για σένα.»
Χάρηκε.