Πεθυμήσαμε τον παλιό μας δάσκαλο, κύριο Αριστείδη. Τώρα που πήρε σύνταξη, όλο ταξίδια είναι με τη γυναίκα του. Μας στέλνει καμιά καρτ ποστάλ που και που από τις τοποθεσίες που επισκέπτεται (Πράγα, Πόλη, Κάννες) με μικρά κείμενα στο πίσω μέρος με στυλό: «Περνάμε πολύ όμορφα», «Είναι παραμυθένια η πόλη τούτη», ή και «Βέβαια, πουθενά σαν το σπίτι σου». Κάθε φορά που λαμβάνουμε νέα του, μειδιούμε για την ευδαιμονία του. Στο τελευταίο σύντομο γράμμα έγραφε αινιγματικά: «Ο φόβος της λευκής σελίδας», κάτι που – γνωρίζοντας τον αθεράπευτα λακωνικό κύριο Αριστείδη – σημαίνει την έναρξη μίας ακόμα καλλιτεχνικής δημιουργίας του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αυτόν τον φόβο αντιμετώπιζα και γω παλαιότερα. Εμφανίζεται συνήθως όταν η νέα σου δουλειά δεν είναι αποκύημα έμπνευσης αλλά πειθαναγκαστικού εγωισμού. Φοβάσαι μήπως το νέο έργο δεν είναι αντάξιο των παλαιών. Η θεραπεία είναι πολύ απλή. Σκέψου τι άξιο λόγου έχεις κάνει ως τώρα και ως εκ θαύματος εξαφανίζεται ο φόβος μαζί με την λευκή σελίδα.
Μη φοβάσαι κύριε Αριστείδη, δεν έχεις τίποτε να χάσεις και κανείς εκεί έξω δεν περιμένει εσένα να τον κερδίσεις ή να τον σώσεις με το έργο σου. Γέμισε λοιπόν την σελίδα με τα θαύματα της φαντασίας σου, δώσε αξία στην ύπαρξή της, έτσι κι αλλιώς, κενή είναι και εσένα περιμένει να την γονιμοποιήσεις. Και πού ξέρεις, κάποιος μπορεί να εμπνευστεί απ’το γραπτό σου και έτσι, να αρχίσει μια αλυσιδωτή αντίδραση. Εγώ π.χ, δεν είχα σκοπό να γράψω τα παραπάνω μέχρι που διάβασα για σένα.
Κύριος Μάκης
Ο κυρ Αριστείδης δεν πάει καλά και ο κυρ Μάκης το διέγνωσε και δίνει παραινέσεις, όμως ανεφάρμοστες.
Δεν τον παίρνει ο χρόνος τον κυρ Αριστείδη για τούτα.
Κατ΄εμέ, μάλλον στο τελευταίο ταξίδι, κάποια καλλίπυγος κορασίς του μπήκε στο μάτι και τη λένε λευκή σελίδα.
Ωραίο όνομα για καλλιτεχνική δημιουργία.
Φυσικά και τη φοβάται και καλά κάνει. Με τέτοια κρίση οικονομική, πού να βρίσκει λεφτά να αγοράζει χρυσό μελάνι να γράφει πάνω της. Γιατί σε λευκές, καλλίπυγες σελίδες μόνο χρυσό μελάνι ταιριάζει.
Δημοσίευση σχολίου