Η κληρονομιά που μας άφησε η προσφάτως αποθανούσα θεία μας περιελάμβανε και ένα δαχτυλίδι-σκαραβαίο το οποίο φορούσε πάντοτε (από την ημέρα που το κληροδότησε η θεία της μέχρι και την κηδεία της θείας μας και ίσως λίγο αργότερα) στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού της χεριού.
Κατά την ανάγνωση της διαθήκης της θείας μας, η οποία έλαβε χώρα έπειτα από την κηδεία, συμπεράναμε πως για την ορθή εκτέλεση της διαθήκης της θείας μας έπρεπε να γίνει εκταφή της σωρού της θείας μας για να πάρουμε το δαχτυλίδι (όπως όριζε η διαθήκη της θείας μας), πάνω στο οποίο ο δικηγόρος και εκτελεστής της διαθήκης, έμεινε σύμφωνος.
Κατά την εκταφή της σωρού της θείας μας, προσέξαμε πως το δαχτυλίδι-σκαραβαίος είχε φορεθεί έπειτα από την ταφή και μέσα στο φέρετρο στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού της θείας μας.
Ευτυχώς, κόψαμε το σωστό δάχτυλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου