ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Χθες πήγα με το θείο και τη θεία μου, ήτοι τον αδερφό του πατέρα μου και τη σύζυγό του, για ψάρι σε μία ταβέρνα που όχι μόνο φημίζεται για το καλό της ψάρι αλλά και ο ταβερνιάρης είναι γνωστός του θείου μου, ήτοι του αδερφού του πατέρα μου. Ορισμένα από τα σχόλια που άκουσα από το θείο και τη θεία μου, ήτοι από τον αδερφό του πατέρα μου και τη σύζυγό του, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατανάλωσης του ψαριού, ήταν: «πολύ καλό ψάρι», «πολύ νόστιμο, πράγματι», «καλά κάναμε που ήρθαμε εδώ», «τελικά ήταν καλή ιδέα να παραγγείλουμε μεγάλο ψάρι», «μπράβο στον ταβερνιάρη», «καλύτερο και από εκείνη την ταβέρνα στο Σούνιο», «καιρό έχουμε να φάμε τέτοιο πράγμα», «στο κεφάλι φαίνεται η ποιότητα του ψαριού», «καταλάβατε πως δεν έχουμε ρίξει τίποτα; – ούτε λαδολέμονο, ούτε καν πιπέρι δε χρειάζεται», «πω-πω, το ξεκοκαλίσαμε», «από εδώ καταλαβαίνεις πόσο χάλασε εκείνη η ταβέρνα στο Καβούρι» και αστειολογώντας: «πάρ’ το πίσω, πάρ’ το πίσω, αίσχος!».
Συμπέρανα από τα παραπάνω σχόλια του θείου μου και της θείας μου, ήτοι του αδερφού του πατέρα μου και της συζύγου του, πως το ψάρι πρέπει να τους άρεσε πάρα πολύ.