Ο Hitler μπροστά στο Δισκοβόλο του Μύρωνα στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, 1938Είχαμε την ατυχία να παρακολουθήσουμε ελάχιστα τον τηλεοπτικό διαγωνισμό ανάδειξης Ελλήνων με συντονιστή ένα πιόνι της Bilderberg.
Ορισμένες σκέψεις:
Όποιοι και να βγουν, σε οιαδήποτε σειρά, πάλι Έλληνες θα είναι.
Κανείς δεν ψήφισε Nietzsche; Έχετε διαβάσει τα δοκίμιά του για την τραγωδία; Μήπως είναι πιο ατόφιος Έλληνας από αυτόν τον ανατολίτη τον Πλάτωνα που άνοιξε το δρόμο για την πραότητα του χριστιανισμού; Αλλά εδώ δεν αφήνουμε τους Αλβανούς να σηκώσουν τη σημαία μας (άσχετα με το αν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα καλύτερα από εμάς), το Γερμανό θα ψηφίσουμε;
Και γιατί όχι; Εδώ ψηφίσαμε το Μέγα Αλέξανδρο! Πώς; Είναι Έλληνας; Δεν το αμφισβητούμε εμείς, αλλά όλοι οι άλλοι. Θα ήμασταν περήφανοι πάντως να μας καταλόγιζαν έναν ιμπεριαλιστή στην Ελληνική ιστορία μας – κάτι που στέκεται σα βαρίδι… στη Γερμανική! (Ειρήσθω εν παρόδω, ο Hitler λάτρευε τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, το γνωρίζατε αυτό; – Ψηφίστε τον!) Βέβαια, δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε ανθέλληνες, εξάλλου αναδείξαμε τον Πλάτωνα!
Ναι, θα ψηφίζουμε αλλοδαπούς, αρκεί να μας φέρνουν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά τη σημαία δεν τη σηκώνουν!
Αλήθεια, είδαμε κάπου στα αποτελέσματα τον Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach; Εάν αναίσχυντα λέμε πως ο Όθωνας ήταν Έλληνας, με τί σοβαρότητα θα διεκδικήσουμε την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου; Προτείνουμε τη διεκδίκηση της ελληνικότητας του Otto Rehagel.
Όπως επίσης δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε Σκοπιανούς: όπως τον Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, ιλλυρικής καταγωγής, γεννημένο στο Tauresium των Σκοπίων. Ελληνικό και το Βυζάντιο! (Μήπως θα έπρεπε να ψηφίσουμε Λιακόπουλο; Μήπως η Άρια Φυλή αποτελείται από Έλληνες;)
Έλληνες, ξεχάσαμε τον αισθησιασμό μας; Πουθενά ο Επίκουρος; Κάπου εκεί χαμένος στην παρεξηγημένη αθεΐα του…
Αλλά κι οι μικροπωλητές (επειδή η χώρα μας δεν έχει και καμιά σπουδαία αξία) δεν έλειψαν: Παπανδρέου, ο μέγας ηγέτης και έσχατος λαοπλάνος. Τόσο μεγάλος λαοπλάνος που δέχεται ψήφους ακόμα και μετά θάνατον!
Εάν μπαίναμε στον κόπο να ψηφίσουμε, θα ψηφίζαμε Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Βέγγο. Σας έκανε βρε ποτές ο Πλάτωνας να γελάτε και συνάμα να κλαίτε από μία αυθόρμητη επίδειξη ανθρώπινης ευαισθησίας; Αλλά, μην είμαστε και πλεονέκτες…
Ευτυχώς, ο Βελουχιώτης δε λησμονήθηκε.
Ούτε ο Λαμπράκης.
Φυσικά, όλοι οι άσχετοι περί τέχνης έτρεξαν να ψηφίσουν αυτόν τον άτεχνο και kitsch ζωγράφο, Θεοτοκόπουλο. Εάν έβγαλε κάτι αξιόλογο η Κρήτη, αυτό ήταν ο Καζαντζάκης και οι μαντινάδες – και τα Ζωνιανά!
Ευτυχώς, ο Τσιτσάνης δε λησμονήθηκε.
Πουθενά ο Mustafa Kemal Atatürk; Θεσσαλονικιός δεν ήταν;
Τελικά, όση ηλιθιότητα, μικροπρέπεια, ματαιοδοξία, ποταπότητα, χαμέρπεια, ουτιδανότητα, επιτηδευμένη χοντροκοπιά και αγραμματοσύνη επιδεικνύουμε σα λαός σε μια πολιτική ψηφοφορία, άλλη τόση και περισσότερη μας δέρνει όταν ψηφίζουμε – ποιους; – τους εαυτούς μας σε μια πέρα για πέρα μικροαστική, λαϊκίστικη και παραπλανητική (γι αυτό και ύποπτη) τηλεοπτική εκπομπή.
Ορισμένες σκέψεις:
Όποιοι και να βγουν, σε οιαδήποτε σειρά, πάλι Έλληνες θα είναι.
Κανείς δεν ψήφισε Nietzsche; Έχετε διαβάσει τα δοκίμιά του για την τραγωδία; Μήπως είναι πιο ατόφιος Έλληνας από αυτόν τον ανατολίτη τον Πλάτωνα που άνοιξε το δρόμο για την πραότητα του χριστιανισμού; Αλλά εδώ δεν αφήνουμε τους Αλβανούς να σηκώσουν τη σημαία μας (άσχετα με το αν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα καλύτερα από εμάς), το Γερμανό θα ψηφίσουμε;
Και γιατί όχι; Εδώ ψηφίσαμε το Μέγα Αλέξανδρο! Πώς; Είναι Έλληνας; Δεν το αμφισβητούμε εμείς, αλλά όλοι οι άλλοι. Θα ήμασταν περήφανοι πάντως να μας καταλόγιζαν έναν ιμπεριαλιστή στην Ελληνική ιστορία μας – κάτι που στέκεται σα βαρίδι… στη Γερμανική! (Ειρήσθω εν παρόδω, ο Hitler λάτρευε τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, το γνωρίζατε αυτό; – Ψηφίστε τον!) Βέβαια, δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε ανθέλληνες, εξάλλου αναδείξαμε τον Πλάτωνα!
Ναι, θα ψηφίζουμε αλλοδαπούς, αρκεί να μας φέρνουν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά τη σημαία δεν τη σηκώνουν!
Αλήθεια, είδαμε κάπου στα αποτελέσματα τον Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach; Εάν αναίσχυντα λέμε πως ο Όθωνας ήταν Έλληνας, με τί σοβαρότητα θα διεκδικήσουμε την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου; Προτείνουμε τη διεκδίκηση της ελληνικότητας του Otto Rehagel.
Όπως επίσης δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε Σκοπιανούς: όπως τον Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, ιλλυρικής καταγωγής, γεννημένο στο Tauresium των Σκοπίων. Ελληνικό και το Βυζάντιο! (Μήπως θα έπρεπε να ψηφίσουμε Λιακόπουλο; Μήπως η Άρια Φυλή αποτελείται από Έλληνες;)
Έλληνες, ξεχάσαμε τον αισθησιασμό μας; Πουθενά ο Επίκουρος; Κάπου εκεί χαμένος στην παρεξηγημένη αθεΐα του…
Αλλά κι οι μικροπωλητές (επειδή η χώρα μας δεν έχει και καμιά σπουδαία αξία) δεν έλειψαν: Παπανδρέου, ο μέγας ηγέτης και έσχατος λαοπλάνος. Τόσο μεγάλος λαοπλάνος που δέχεται ψήφους ακόμα και μετά θάνατον!
Εάν μπαίναμε στον κόπο να ψηφίσουμε, θα ψηφίζαμε Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Βέγγο. Σας έκανε βρε ποτές ο Πλάτωνας να γελάτε και συνάμα να κλαίτε από μία αυθόρμητη επίδειξη ανθρώπινης ευαισθησίας; Αλλά, μην είμαστε και πλεονέκτες…
Ευτυχώς, ο Βελουχιώτης δε λησμονήθηκε.
Ούτε ο Λαμπράκης.
Φυσικά, όλοι οι άσχετοι περί τέχνης έτρεξαν να ψηφίσουν αυτόν τον άτεχνο και kitsch ζωγράφο, Θεοτοκόπουλο. Εάν έβγαλε κάτι αξιόλογο η Κρήτη, αυτό ήταν ο Καζαντζάκης και οι μαντινάδες – και τα Ζωνιανά!
Ευτυχώς, ο Τσιτσάνης δε λησμονήθηκε.
Πουθενά ο Mustafa Kemal Atatürk; Θεσσαλονικιός δεν ήταν;
Τελικά, όση ηλιθιότητα, μικροπρέπεια, ματαιοδοξία, ποταπότητα, χαμέρπεια, ουτιδανότητα, επιτηδευμένη χοντροκοπιά και αγραμματοσύνη επιδεικνύουμε σα λαός σε μια πολιτική ψηφοφορία, άλλη τόση και περισσότερη μας δέρνει όταν ψηφίζουμε – ποιους; – τους εαυτούς μας σε μια πέρα για πέρα μικροαστική, λαϊκίστικη και παραπλανητική (γι αυτό και ύποπτη) τηλεοπτική εκπομπή.
4 σχόλια:
Καλά τα είπες αλλά μπορεί να φάς και ξύλο. Σε μερικά σημεία τα παρατράβηξες αλλά πολύ ΚΑΛΟ
Orion
people should not be afraid of their governments, governments should be afraid of their people...........
Η ανοησία και η φτήνια των ΜΜΕ μου φαίνεται πως δεν αμφισβητείται από κανέναν, μόνο από τους ίδιους. Δυστυχώς η δύναμή τους είναι τρομερή και όλη αυτή η κατινιά, η ανοησία, η εξύψωση του κενού περιεχομένου ανθρώπου (όσα φάμε, όσα πιούμε και όσα αρπάξει ο κώλος μας) σε πρότυπο επιτυχημένου, διαχέεται και μολύνει την κοινωνία. Δεν ενδιαφέρει τον παρουσιαστή η εκφορά ενός ορθού και συνετού λόγου με επιχειρήματα, αλλά η δημιουργία μιας ζουγκλοειδούς κατάστασης στο στούντιο, όπου όλοι τσακώνονται και διαγκωνίζονται ποιος θα εμποδίσει τον άλλον να μιλήσει. Μου μένει βαθειά χαραγμένη η εικόνα ενός συγκεκριμένου παρουσιαστή που θέλει να θεωρείται σοβαρός, να χαμογελάει ευχαριστημένος όταν επιτέλους οι συνήθεις καυγατζήδες σχολιαστές του αρχίζουν να μουγκανίζουν προσβάλλοντας ο ένας τον άλλον. Ο συγκεκριμένος σταθμός που μας ζάλισε με την ψηφοφορία των 100 μεγαλύτερων Ελλήνων καθώς και ο δημοσιογράφος κρατούσαν ένα καλύτερο επίπεδο. Απορώ πως του κατέβηκε αυτή η αμερικανιά. Τι είναι οι Mεγάλοι Άνδρες, ποπ τραγούδια της Eurovision για να ψηφίζουμε; Και από πού αντλώ εγώ το δικαίωμα να ψηφίσω για τους 100 Μεγαλύτερους Έλληνες όταν για να ονομάσω 20 από αυτούς θα πρέπει να βάλω και την ΠΕΤΡΟΥΛΑ που παρουσιάζει τον καιρό στο STAR αλλιώς δεν συμπληρώνεται η καταραμένη λίστα;. Υποψιάζομαι πως το κίνητρο ίσως ήταν τα χρήματα που συγκεντρώνονταν από τα τηλεφωνήματα. Γιατί δεν κάλεσαν τον πνευματικό κόσμο να ψηφίσει; Προφανώς θα τους διαολόστελναν. Αυτό που με καθησυχάζει είναι ότι σε μικρό χρονικό διάστημα κανένας δεν θα το θυμάται. Θυμάστε εσείς την ψηφοφορία μέσω Internet για τα επτά νεότερα θαύματα του κόσμου όταν μας παρότρυναν να ψηφίσουμε όλοι οι Έλληνες (και μάλιστα πολλές φορές από διαφορετικά κομπιούτερ- ελληνική παγαποντιά) για να βγει Νο 1 η Ακρόπολη και μάλιστα στις άλλες θέσεις να ψηφίζουμε αυτά που δεν είχαν καμία τύχη ώστε να μην κινδυνεύουμε να χάσουμε την πρωτιά από άλλα αριστουργήματα; Πόσοι θυμούνται σήμερα αυτήν τη ανοησία και ποιο ήλθε πρώτο; Ευτυχώς κάποια θέματα στην τηλεόραση δεν διαρκούν πολύ περισσότερο από τα 15 λεπτά δημοσιότητας που ο καθένας μας «δικαιούται» (άλλη μαλακία ενός φτηνού «μεγάλου» άντρα).
"Κουκουλοφόρος για λόγους καλαισθησίας"
Κουκουλοφόρε, αυτό που μας λείπει τώρα είναι ένα καδρόνι "για λόγους καλαισθησίας", γιατί μέχρι στιγμής όλα τα τηλεοπτικά καδρόνια ήταν για λόγους προπαγάνδας.
Δημοσίευση σχολίου