Ο Hitler μπροστά στο Δισκοβόλο του Μύρωνα στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, 1938Είχαμε την ατυχία να παρακολουθήσουμε ελάχιστα τον τηλεοπτικό διαγωνισμό ανάδειξης Ελλήνων με συντονιστή ένα πιόνι της Bilderberg.
Ορισμένες σκέψεις:
Όποιοι και να βγουν, σε οιαδήποτε σειρά, πάλι Έλληνες θα είναι.
Κανείς δεν ψήφισε Nietzsche; Έχετε διαβάσει τα δοκίμιά του για την τραγωδία; Μήπως είναι πιο ατόφιος Έλληνας από αυτόν τον ανατολίτη τον Πλάτωνα που άνοιξε το δρόμο για την πραότητα του χριστιανισμού; Αλλά εδώ δεν αφήνουμε τους Αλβανούς να σηκώσουν τη σημαία μας (άσχετα με το αν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα καλύτερα από εμάς), το Γερμανό θα ψηφίσουμε;
Και γιατί όχι; Εδώ ψηφίσαμε το Μέγα Αλέξανδρο! Πώς; Είναι Έλληνας; Δεν το αμφισβητούμε εμείς, αλλά όλοι οι άλλοι. Θα ήμασταν περήφανοι πάντως να μας καταλόγιζαν έναν ιμπεριαλιστή στην Ελληνική ιστορία μας – κάτι που στέκεται σα βαρίδι… στη Γερμανική! (Ειρήσθω εν παρόδω, ο Hitler λάτρευε τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, το γνωρίζατε αυτό; – Ψηφίστε τον!) Βέβαια, δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε ανθέλληνες, εξάλλου αναδείξαμε τον Πλάτωνα!
Ναι, θα ψηφίζουμε αλλοδαπούς, αρκεί να μας φέρνουν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά τη σημαία δεν τη σηκώνουν!
Αλήθεια, είδαμε κάπου στα αποτελέσματα τον Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach; Εάν αναίσχυντα λέμε πως ο Όθωνας ήταν Έλληνας, με τί σοβαρότητα θα διεκδικήσουμε την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου; Προτείνουμε τη διεκδίκηση της ελληνικότητας του Otto Rehagel.
Όπως επίσης δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε Σκοπιανούς: όπως τον Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, ιλλυρικής καταγωγής, γεννημένο στο Tauresium των Σκοπίων. Ελληνικό και το Βυζάντιο! (Μήπως θα έπρεπε να ψηφίσουμε Λιακόπουλο; Μήπως η Άρια Φυλή αποτελείται από Έλληνες;)
Έλληνες, ξεχάσαμε τον αισθησιασμό μας; Πουθενά ο Επίκουρος; Κάπου εκεί χαμένος στην παρεξηγημένη αθεΐα του…
Αλλά κι οι μικροπωλητές (επειδή η χώρα μας δεν έχει και καμιά σπουδαία αξία) δεν έλειψαν: Παπανδρέου, ο μέγας ηγέτης και έσχατος λαοπλάνος. Τόσο μεγάλος λαοπλάνος που δέχεται ψήφους ακόμα και μετά θάνατον!
Εάν μπαίναμε στον κόπο να ψηφίσουμε, θα ψηφίζαμε Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Βέγγο. Σας έκανε βρε ποτές ο Πλάτωνας να γελάτε και συνάμα να κλαίτε από μία αυθόρμητη επίδειξη ανθρώπινης ευαισθησίας; Αλλά, μην είμαστε και πλεονέκτες…
Ευτυχώς, ο Βελουχιώτης δε λησμονήθηκε.
Ούτε ο Λαμπράκης.
Φυσικά, όλοι οι άσχετοι περί τέχνης έτρεξαν να ψηφίσουν αυτόν τον άτεχνο και kitsch ζωγράφο, Θεοτοκόπουλο. Εάν έβγαλε κάτι αξιόλογο η Κρήτη, αυτό ήταν ο Καζαντζάκης και οι μαντινάδες – και τα Ζωνιανά!
Ευτυχώς, ο Τσιτσάνης δε λησμονήθηκε.
Πουθενά ο Mustafa Kemal Atatürk; Θεσσαλονικιός δεν ήταν;
Τελικά, όση ηλιθιότητα, μικροπρέπεια, ματαιοδοξία, ποταπότητα, χαμέρπεια, ουτιδανότητα, επιτηδευμένη χοντροκοπιά και αγραμματοσύνη επιδεικνύουμε σα λαός σε μια πολιτική ψηφοφορία, άλλη τόση και περισσότερη μας δέρνει όταν ψηφίζουμε – ποιους; – τους εαυτούς μας σε μια πέρα για πέρα μικροαστική, λαϊκίστικη και παραπλανητική (γι αυτό και ύποπτη) τηλεοπτική εκπομπή.
Ορισμένες σκέψεις:
Όποιοι και να βγουν, σε οιαδήποτε σειρά, πάλι Έλληνες θα είναι.
Κανείς δεν ψήφισε Nietzsche; Έχετε διαβάσει τα δοκίμιά του για την τραγωδία; Μήπως είναι πιο ατόφιος Έλληνας από αυτόν τον ανατολίτη τον Πλάτωνα που άνοιξε το δρόμο για την πραότητα του χριστιανισμού; Αλλά εδώ δεν αφήνουμε τους Αλβανούς να σηκώσουν τη σημαία μας (άσχετα με το αν γνωρίζουν την Ελληνική γλώσσα καλύτερα από εμάς), το Γερμανό θα ψηφίσουμε;
Και γιατί όχι; Εδώ ψηφίσαμε το Μέγα Αλέξανδρο! Πώς; Είναι Έλληνας; Δεν το αμφισβητούμε εμείς, αλλά όλοι οι άλλοι. Θα ήμασταν περήφανοι πάντως να μας καταλόγιζαν έναν ιμπεριαλιστή στην Ελληνική ιστορία μας – κάτι που στέκεται σα βαρίδι… στη Γερμανική! (Ειρήσθω εν παρόδω, ο Hitler λάτρευε τα αρχαία ελληνικά αγάλματα, το γνωρίζατε αυτό; – Ψηφίστε τον!) Βέβαια, δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε ανθέλληνες, εξάλλου αναδείξαμε τον Πλάτωνα!
Ναι, θα ψηφίζουμε αλλοδαπούς, αρκεί να μας φέρνουν μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αλλά τη σημαία δεν τη σηκώνουν!
Αλήθεια, είδαμε κάπου στα αποτελέσματα τον Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach; Εάν αναίσχυντα λέμε πως ο Όθωνας ήταν Έλληνας, με τί σοβαρότητα θα διεκδικήσουμε την ελληνικότητα του Αλεξάνδρου; Προτείνουμε τη διεκδίκηση της ελληνικότητας του Otto Rehagel.
Όπως επίσης δεν έχουμε πρόβλημα να ψηφίζουμε Σκοπιανούς: όπως τον Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, ιλλυρικής καταγωγής, γεννημένο στο Tauresium των Σκοπίων. Ελληνικό και το Βυζάντιο! (Μήπως θα έπρεπε να ψηφίσουμε Λιακόπουλο; Μήπως η Άρια Φυλή αποτελείται από Έλληνες;)
Έλληνες, ξεχάσαμε τον αισθησιασμό μας; Πουθενά ο Επίκουρος; Κάπου εκεί χαμένος στην παρεξηγημένη αθεΐα του…
Αλλά κι οι μικροπωλητές (επειδή η χώρα μας δεν έχει και καμιά σπουδαία αξία) δεν έλειψαν: Παπανδρέου, ο μέγας ηγέτης και έσχατος λαοπλάνος. Τόσο μεγάλος λαοπλάνος που δέχεται ψήφους ακόμα και μετά θάνατον!
Εάν μπαίναμε στον κόπο να ψηφίσουμε, θα ψηφίζαμε Χατζηχρήστο, Φωτόπουλο, Βέγγο. Σας έκανε βρε ποτές ο Πλάτωνας να γελάτε και συνάμα να κλαίτε από μία αυθόρμητη επίδειξη ανθρώπινης ευαισθησίας; Αλλά, μην είμαστε και πλεονέκτες…
Ευτυχώς, ο Βελουχιώτης δε λησμονήθηκε.
Ούτε ο Λαμπράκης.
Φυσικά, όλοι οι άσχετοι περί τέχνης έτρεξαν να ψηφίσουν αυτόν τον άτεχνο και kitsch ζωγράφο, Θεοτοκόπουλο. Εάν έβγαλε κάτι αξιόλογο η Κρήτη, αυτό ήταν ο Καζαντζάκης και οι μαντινάδες – και τα Ζωνιανά!
Ευτυχώς, ο Τσιτσάνης δε λησμονήθηκε.
Πουθενά ο Mustafa Kemal Atatürk; Θεσσαλονικιός δεν ήταν;
Τελικά, όση ηλιθιότητα, μικροπρέπεια, ματαιοδοξία, ποταπότητα, χαμέρπεια, ουτιδανότητα, επιτηδευμένη χοντροκοπιά και αγραμματοσύνη επιδεικνύουμε σα λαός σε μια πολιτική ψηφοφορία, άλλη τόση και περισσότερη μας δέρνει όταν ψηφίζουμε – ποιους; – τους εαυτούς μας σε μια πέρα για πέρα μικροαστική, λαϊκίστικη και παραπλανητική (γι αυτό και ύποπτη) τηλεοπτική εκπομπή.
