Υπάρχουν και οι ψυχές που λεν δε γαμιούνται και τα εκλογικά
αποτελέσματα, δε βλέπω Παβαρότι στη Βουλή καλύτερα (εννοώντας το γνωστό
τηλεοπτικό κανάλι – προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Μια καθαρά αισθητική προσέγγιση του κοινοβουλίου δηλαδή… Εξάλλου, εάν οι
εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν οτιδήποτε, λέει η Έμμα Γκόλντμαν, θα τις είχαν καταστήσει παράνομες. Όχι πως το
κανάλι της Βουλής θα οδηγήσει στη χειραφέτηση του λαού βέβαια – αλλά ένα βαθυστόχαστο
και καλλιεργημένο προσωπείο σε αυτοαπο- καλούμενους αριστερούς καλλιτέχνες που
σχολιάζουν ειρωνικά τα κοινά, παίζουν επιτραπέζια σε καφετέριες πολυχώρων και
πάντοτε έχουν ένα έργο σε εξέλιξη,
σίγουρα το προσφέρει. Μία προεκλογική – και μετεκλογική – ελίτ κνώδαλων που δε
διαφέρει σε τίποτα από την αγέλη των ψηφοφόρων που πιστεύουν στη μεταφυσική της
κάλπης. Η ποιότητα ως άλλοθι της αδιαφορίας – τσάμπα θέαμα δίχως τον άρτο (λόγω
λιτότητας). Και για το ψωμί-παιδεία-ελευθερία,
ούτε κουβέντα: έχει Παβαρότι.
Τετάρτη 1 Απριλίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)