ΑΡΧΕΙΟΘΕΤΗΣΗ

Και κάναμε τη βόλτα μας στην έκθεση βιβλίου στο Θησείο.
Ήμαστε στην ευχάριστη θέση να πούμε πως αγοράσαμε δύο παραλιακά αναγνώσματα και ένα ανάγνωσμα για την τουαλέτα.

ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ

Από το Punisher War Journal #12 της Marvel, Δεκέμβριος 2007,
με καλλιτέχνη τον Ariel Olivetti και συγγραφέα τον Matt Fraction

Στη θεωρία της φίλης μας πως όλο το χρήμα του κόσμου συσσωρεύεται σε ένα μέρος – γι αυτό συγχωνεύονται οι τράπεζες – έτσι ώστε να κυβερνήσει ο Αντίχριστος τον κόσμο και στην πρότασή της να προσευχηθούμε για την έλευση ενός νέου Μεσσία, της αντιπροτείναμε να συμβουλευτεί έναν οικονομολόγο για την οικονομική κρίση, έναν κοινωνιολόγο για την τρομοκρατία και τον ψυχολογικό πόλεμο που δεχόμαστε καθημερινά από τα Μ.Μ.Ε. και τελικά έναν ψυχίατρο για την κατάστασή της.

ΡΑΚΟΣΥΛΛΟΓΗ

Μία προβληματική στα σχόλια της Jane στο μονόλογο του Jarvis

Η γέννηση του αναγνώστη πρέπει να εξαγορασθεί

με το θάνατο του Συγγραφέα.
– Roland Barthes

Φλεβάρης του 2008: Κατέβηκα μία βόλτα στη Γλυφάδα· με τις απεργίες, έχει γεμίσει ο τόπος σκουπίδια – ορισμένα από αυτά, μιλάνε κιόλας· άλλα οδηγούν· ορισμένα ρωτάνε, «τί θα πάρετε…;».
Τυχαίο είναι που έχει γεμίσει ο κόσμος γρίπη τώρα που οι δρόμοι έχουν γκώσει από σκουπίδια, συνεπώς ξεχειλίζουν από εστίες μικροβίων και μόλυνσης; Μας ρημάζουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Οι μηχανισμοί άμυνας αδυνατίζουν.
Δεν είναι να βγαίνεις έξω τελικά…
«Πώς το εννοείς;», θα ρωτούσες.
Δεν ωφελεί να ανοίγεσαι, γενικότερα· καθιστάς τον εαυτό σου ευάλωτο.
«Α, έτσι», θα μου έλεγες σα να γνώριζες.
Μέχρι και στη νουθέτηση των επικαλούμενων εγκάρδιων φίλων ελλοχεύουν μικρόβια…
«Ναι…», θα μου έλεγες σα να σου είχα κεντρίσει κάποιο λησμονημένο νεύρο, «το ξέρω αυτό το συναίσθημα».
Χθες βράδυ, αφού γύρισα από το συνηθισμένο ποδαρόδρομό μου, ανέβασα πυρετό (μερικώς από θλίψη, μερικώς από γρίπη).
«Άπαπααα!», θα μου έλεγες παιχνιδιάρικα.

ΠΑΡΑΦΩΝΙΑ

«Ποτέ δεν άκουσα πιο όμορφο θόρυβο» και «δεν είχα ακούσει ποτέ μου τέτοια μουσική παραφωνία, τέτοιο γλυκό μπουμπουνητό» ήταν οι φράσεις της Ιππολύτης που μας ήρθαν στο μυαλό από το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας όταν ακούσαμε τον ολικό ήχο που αναδύθηκε από τα όργανα όλων συνολικά των οργανοπαιχτών (τέσσερα βιολιά, ένα βιολοντσέλο, ένα κοντραμπάσο και ένα τσέμπαλο) και από τους ίδιους τους οργανοπαίχτες καθώς, παίζοντας το andante από το κονσέρτο για βιολί, έγχορδα και τσέμπαλο, il Favorito, του Vivaldi στην εκκλησία του San Vidal στη Βενετία, πέρασε ανάμεσά τους και αρκετά σβέλτα, ένας αρουραίος ο οποίος μάλλον κρυβόταν κάτω από τα καθίσματα των θεατών.

ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ

Στη Χαλκίδα, κάθε έξι ώρες, λόγω της Σελήνης, η ροή των θαλάσσιων ρευμάτων στον πορθμό του Ευρίπου αλλάζει κατεύθυνση και τα νερά είναι πολύ ερμητικά. Όταν φτάσαμε στη Χαλκίδα, πετύχαμε τα νερά ακριβώς στο σημείο της αλλαγής και ήταν πολύ ήρεμα και συνάμα πολλά υποσχόμενα.

ΑΠΩΘΗΣΗ

Συγκέντρωσε από το υπόγειο, την κεντρική βιβλιοθήκη και τη σοφίτα όλα τα βιβλία που είχε χρησιμοποιήσει ως αναφορές στις εργασίες που του έδωσαν τα πτυχία του και τις ίδιες τις βιβλιοδετημένες εργασίες και τα στοίβαξε στο ψηλοτάβανο σαλόνι. Με τη σκάλα της βιβλιοθήκης ανέβηκε και ισορροπήθηκε στην κορυφή των στοιβαγμένων βιβλίων. Πέρασε το σκοινί που ήταν γερά δεμένο στον πολυέλαιο της κεντρικής βιβλιοθήκης γύρω από το λαιμό του, απώθησε με τα πόδια του τα στοιβαγμένα βιβλία και ο λαιμός του έσπασε αμέσως με αποτέλεσμα να βρει ακαριαίο θάνατο.
Ήταν πάντοτε πολύ προσεκτικός με τη βιβλιογραφία που επέλεγε: δεν υπήρχε ούτε ένα βιβλίο του Gombrich.

ΙΧΘΥΟΚΤΟΝΙΑ

Αποτρόπαιο έγκλημα: Νεαρή φωτογράφος βρέθηκε τεμαχισμένη στο σιντριβάνι του βασιλικού κήπου. Τα ψάρια που επέπλεαν στο σκαρλάτο νερό ήταν νεκρά προ πολλού.

ΣΕΙΣΜΟΓΕΝΕΙΑ

Μετά από το σεισμό που έγινε στην κεντρική Ιταλία, με επίκεντρο δόνησης τη μεσαιωνική πόλη L’Aquila, Ελληνίδα φοιτήτρια δήλωσε πως στην περιοχή «έχουν πέσει κτίρια, τρούλοι εκκλησιών και οι δρόμοι έχουν ανοίξει». Όντως, η θέα καταρρεόντων κτιρίων και τρούλων εκκλησιών ανοίγει το δρόμο για μία όσο το δυνατόν πολύπλευρη αναδόμηση.

ΠΡΟΛΗΨΗ

Πήραμε σκοροκτόνα για να βάλουμε στις ντουλάπες μας γιατί αυτή η εποχή είναι πολύ παραγωγική για τους σκόρους. Γι αυτό, αυτή την εποχή που είναι πολύ παραγωγική για τους σκόρους, επειδή είναι πολύ παραγωγική για τους σκόρους, πρέπει να προμηθευόμαστε σκοροκτόνα. Αλλά και τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου, αν και δεν είναι πολύ παραγωγικές για τους σκόρους, μπορούμε μάλιστα να πούμε πως δεν είναι καθόλου παραγωγικές για τους σκόρους, προμηθευόμαστε σκοροκτόνα καθαρά για προληπτικούς λόγους. Αν και στις συσκευασίες αναγράφεται καθαρά πως κάθε ένα φακελάκι με σκοροκτόνο υγρό αρκεί για μία ολόκληρη εποχή, εμείς αυτή την περίοδο που είναι πολύ παραγωγική για τους σκόρους, αγοράζουμε καινούρια σκοροκτόνα κάθε δυο μέρες εκτός Κυριακής και αντικαθιστούμε τα παλιά φακελάκια με σκοροκτόνο υγρό με καινούρια φακελάκια με ολόφρεσκο σκοροκτόνο υγρό. Τις υπόλοιπες εποχές του χρόνου, αντικαθιστούμε τα παλιά φακελάκια μία φορά την εβδομάδα. Σε αυτήν όπως και τις υπόλοιπες περιόδους του χρόνου, σε κάθε ντουλάπα τοποθετούμε δέκα φακελάκια με σκοροκτόνο υγρό, σε κάθε ντουλάπι (εντός ή εκτός ντουλάπας) τοποθετούμε δέκα φακελάκια με σκοροκτόνο υγρό αλλά και δεξιά κι αριστερά σε όλη την γκαρνταρόμπα σκορπάμε δεκαπέντε φακελάκια με σκοροκτόνο υγρό, τα οποία, όπως προαναφέρθηκε, αντικαθιστούμε αυτή την περίοδο, κάθε δύο μέρες εκτός Κυριακής, με καινούρια φακελάκια με ολόφρεσκο σκοροκτόνο υγρό.
Και για να είμαστε απόλυτα σίγουροι, αυτή την εποχή που είναι πολύ παραγωγική για τους σκόρους, κουβαλάμε πάντοτε στην τσέπη του παντελονιού μας ένα φακελάκι με σκοροκτόνο υγρό το οποίο ανανεώνουμε κάθε φορά που αλλάζουμε ρούχα, ήτοι κάθε μέρα ή ακόμα και δύο ή περισσότερες φορές την ημέρα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Μία τραγωδία

«Θα γράψεις τίποτα γι αυτό;», με ρώτησε.
«Θείες Κωμωδίες, Benigni, βαριέμαι», αποκρίθηκα ψευδόμενος.
Άξεστοι και ακαλλιέργητοι Έλληνες, πνιγμένοι στη σαγήνη της διαφήμισης και τη μικροαστική ανάγκη να δείξετε τα μούτρα σας στις διακεκριμένες θέσεις για τους επαΐοντες και τιμαλφείς κριτικούς τέχνης στις αθηναϊκές πρεμιέρες μας, με τα διάφανα σαν τσούχτρες απωθημένα σας να βρεθείτε παρέα με άλλους VIP μικροαστούς της παρακμάζουσας ελληνικής βιομηχανίας αστέρων, με την παντελή ασχετοσύνη σας περί τέχνης και με την εμμονή στη φόρμα και τη φαινομενολογία και τον άκρατο στρουθοκαμηλισμό στην έννοια και σε οτιδήποτε θέτει σε λειτουργία τους σκουριασμένους και αραχνιασμένους μηχανισμούς της σκέψης, μαζευτήκατε σαν κοπάδι όταν ακούσατε το όνομα Benigni και τρέξατε στο Μέγαρο Μουσικής και ξεχυθήκατε μέσα στις μεγαλειώδεις αίθουσες και στα μνημειακά κλιμακοστάσια και στα κυκλώπεια θεωρεία με τις ταξιθέτριες να βαράνε στρούγκα και βολευτήκατε στις θέσεις σας περιμένοντας να δείτε τη φάτσα του Benigni και είδατε τη φάτσα του Benigni και συγκινηθήκατε μάλιστα βλέποντας τη φάτσα του Benigni έχοντας κατά νου ίσως τις ταινίες του Benigni μα όταν ο Benigni άρχισε να μιλά στα ιταλικά και πολύ καλά έκανε διότι αυτή είναι η γλώσσα του, τότε επιτρέψατε να αναδυθεί το σύμπλεγμα κατωτερότητας και όλη σας η μικροπρέπεια και αρχίσατε να φωνάζετε και να γιουχάρετε και να φεύγετε μάλιστα κατά τη διάρκεια της παράστασης με ύβρη αναδεικνύοντας την αμιγώς ελληνική χοντροκοπιά μας δίχως σεβασμό στο πρόσωπο του Benigni – τον οποίο ήρθατε να δείτε.
Ψιλικατζήδες διοργανωτές του Μεγάρου Μουσικής, με τη μικροαστική ανάγκη να βγάλετε δυο-τρεις πενταροδεκάρες παραπάνω απ’ αυτή τη χοντροκομμένη αθηναϊκή intelligentsia εκμεταλλευόμενοι τα συμπλέγματά τους και την ανοησία τους και τις ανάγκες ανάδειξής τους και τα απωθημένα τους και την έλλειψη καλλιέργειας και παιδείας τους και γενικά όλη τη μετριότητά μας σα λαό, αποφύγατε συνειδητά να γράψετε κάπου έστω με μικρά γράμματα «η παράσταση είναι στα ιταλικά» και μέσα σ’ αυτό το ψιλικατζίδικο που ονομάζεται Μέγαρο Μουσικής με τους φειδωλούς – μπορούμε να χαρακτηρίσουμε με κάθε βεβαιότητα – διοργανωτές και επικεφαλής, αποφύγατε να προσλάβετε ένα διερμηνέα (ο οποίος θα ήταν ικανός να ακολουθήσει τους αυτοσχεδιασμούς του Benigni με σεβασμό στο αναμφισβήτητο ταλέντο του) και να μοιράσετε ακουστικά στους θεατές με τη ζωντανή μετάφραση και όχι με αυτή την άθλια προβολή των μεταφρασμένων στα ελληνικά αράδων της Θείας Κωμωδίας που μονάχα σαν Επίγεια Τραγωδία μπορεί να χαρακτηρισθεί, αν λάβουμε υπόψη μας μάλιστα και τον άσχετο υπεύθυνο προβολών ονόματι Αχιλλέα που τα μπουρδούκλωνε συνεχώς και πάλι καλά που είχε τον Benigni να φωνάζει συνέχεια «Akileas, Akileas» και τελικά υποβαθμίσατε τον Benigni τον οποίο είχατε την τύχη να δεχθείτε αλλά όχι το επίπεδο να χειριστείτε και εξευτελιστήκατε με αυτή τη μέτρια και πέρα για πέρα πρόχειρη προσέγγιση του Dante.

«Δεν ήξερες, δε ρώταγες;»