Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

ΕΚΤΑΦΗ

Ένα μήνυμα

Η κληρονομιά που μας άφησε η προσφάτως αποθανούσα θεία μας περιελάμβανε και ένα δαχτυλίδι-σκαραβαίο το οποίο φορούσε πάντοτε (από την ημέρα που το κληροδότησε η θεία της μέχρι και την κηδεία της θείας μας και ίσως λίγο αργότερα) στο μεσαίο δάχτυλο του αριστερού της χεριού.
Κατά την ανάγνωση της διαθήκης της θείας μας, η οποία έλαβε χώρα έπειτα από την κηδεία, συμπεράναμε πως για την ορθή εκτέλεση της διαθήκης της θείας μας έπρεπε να γίνει εκταφή της σωρού της θείας μας για να πάρουμε το δαχτυλίδι (όπως όριζε η διαθήκη της θείας μας), πάνω στο οποίο ο δικηγόρος και εκτελεστής της διαθήκης, έμεινε σύμφωνος.
Κατά την εκταφή της σωρού της θείας μας, προσέξαμε πως το δαχτυλίδι-σκαραβαίος είχε φορεθεί έπειτα από την ταφή και μέσα στο φέρετρο στο μεσαίο δάχτυλο του δεξιού χεριού της θείας μας.
Ευτυχώς, κόψαμε το σωστό δάχτυλο.

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Όταν ο δημοσιογράφος, και ανταποκριτής σε γνωστό νοσοκομείο της Αθήνας, περιέγραψε «επεισόδιο» σε παρουσιαστή πρωινού δελτίου ειδήσεων επίσης γνωστού ελληνικού ιδιωτικού καναλιού (κατά το οποίο ο 71χρονος πατέρας με ψυχολογικά προβλήματα μαχαίρωσε το γιο του στην κοιλιά) με αποτέλεσμα να τον πληγώσει θανάσιμα, τα τελευταία του λόγια αρθρώθηκαν με δυσκολία:
«Οικογενειακή…τραγωδία…διάλειμμα…για διαφημίσεις…»

ΣΥΓΧΥΣΗ

Με τα mp3, τις αντιγραφές και επικολλήσεις (copy-paste), τα καψίματα των οπτικών δίσκων (cd burn) και το συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό που κατεβάζουμε (download) τραγούδια απ’ το ηλεκτρονικό διαδίκτυο (internet), τη λανθασμένη αρχειοθέτηση των τραγουδιών, συνεπώς τη λανθασμένη λήψη ταυτότητας και ονομασίας των τραγουδιών, τη σύγχυση που έχει δημιουργηθεί από όλους τους ακηδείς και αδαείς σε θέματα μουσικής, χρήστες του διαδικτύου, έχουμε μπλέξει τα μπούτια μας, όπως λέγεται.
Τις προάλλες, για παράδειγμα, ήρθε ο γιος μου και με ρώτησε εάν έχω ακούσει το Ravel του Bolero.

ΗΘΙΚΗ ΑΜΟΙΒΗ

Σε κανονιοφόρο του στόλου μας, μέσα σε ένα από τα κανόνια που έφερε, κατά τη διάρκεια εκτέλεσης πυρών, κόλλησε ένα βλήμα.
Όταν ο δημόσιος υπάλληλος (επικελευστής της εν λόγω κανονιοφόρου και ειδικότητας εσχαρέα) Τ. Κυριακίδης, ευελπιστώντας σε κάποια επιδοκιμασία από κάποιον ανώτερο (με υπέρτατο όνειρο-φαντασίωση να διαβαστεί η ηθική αμοιβή, όπως συνηθίζεται να λέγεται, από το Αρχηγείο Στόλου προς το όνομά του κατά τη διάρκεια πρωινής επιθεώρησης, όπως συνηθίζεται να γίνεται), αποπειράθηκε να βγάλει το βλήμα από το κανόνι χρησιμοποιώντας τα χέρια του και μία κουτάλα από το μαγειρείο του πληρώματος.
Επειδή ο Τ. Κυριακίδης είχε καλή άρθρωση (παρά την ειδικότητά του) – ίσως μάλιστα να ήταν και ο μόνος που ήξερε ανάγνωση και γραφή (αλλά όχι τόσο καλή ορθογραφία) από την κανονιοφόρο (– μέχρι και ο καπετάνιος, με βαθμό πλοιάρχου, κάπου κωλυόταν, ιδιαίτερα στις μεγάλες περιόδους με πολλές παραπομπές και ολόκληρες φράσεις εντός παρενθέσεων) – ήταν εκείνος που στις πρωινές επιθεωρήσεις της εν λόγω κανονιοφόρου διάβαζε τις ηθικές αμοιβές από το Αρχηγείο Στόλου (– εξ ου και το όνειρο-φαντασίωση που είχε: εάν βρισκόταν κάποιος που θα γνώριζε ανάγνωση, να διάβαζε την ηθική αμοιβή του Τ. Κυριακίδη – επειδή δε συνηθίζεται να διαβάζει κάποιος την ηθική αμοιβή που προορίζεται για τον εαυτό του –, έπειτα όλοι να το συνέχαιραν, να χτυπούσαν την πλάτη του, να τον καλούσε ο καπετάνιος για ιδιαίτερη επιδοκιμασία κλπ.).
Έπειτα από την παραπάνω απόπειρα του δημόσιου υπαλλήλου Τ. Κυριακίδη (και αφού κατάφερε να πιάσει στα χέρια του το βλήμα που είχε φρακάρει στο κανόνι, με τη βοήθεια πάντα της κουτάλας από το μαγειρείο πληρώματος), ο δημόσιος υπάλληλος Τ. Κυριακίδης (με ειδικότητα εσχαρέα), δεν κράτησε ποτέ ξανά στα χέρια του ούτε ηθική αμοιβή, ούτε βλήμα, ούτε κουτάλα – κι εάν και γνώριζε ανάγνωση, δεν μπόρεσε (λόγω απώλειας ματιών, συνεπώς όρασης), να ξαναδιαβάσει (– κι ας μη μιλήσουμε για τη μέθοδο Braille).

ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ

Μία χιτσκοκική εμπειρία

Στο προαύλιο, είδα από μακριά ένα μικρό μπουκάλι νερού (χωρητικότητας 0,5 λίτρων) το οποίο ήθελα να το σηκώσω με τα χέρια μου και να το πετάξω στα σκουπίδια. Πλησιάζοντας, συνειδητοποίησα πως το μπουκάλι ήταν μεγάλο, δηλαδή χωρητικότητας 1,5 λίτρων.
Ζαλίστηκα.

Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2008

ΑΥΤΟΨΙΑ

Όλοι κατά βάθος γνωρίζαμε πως η Άννα σκότωσε εν ψυχρώ τον (πλέον πρώην) ερωτικό της σύντροφο όταν μάθαμε πως η Άννα ισχυρίστηκε πως βρήκε τον (τότε νυν) ερωτικό της σύντροφο ετοιμοθάνατο, πεσμένο ανάσκελα στο κατώφλι του σπιτιού της με ένα κουζινομάχαιρο WMF καρφωμένο στο στήθος του και το κρανίο του σχεδόν κατεστραμμένο από μία βαριοπούλα που βρέθηκε στον κήπο του σπιτιού της Άννας.
Στην αυτοψία του (πλέον πρώην) ερωτικού συντρόφου της Άννας, ο ιατροδικαστής (και πλέον νυν ερωτικός σύντροφος της Άννας) βρήκε τρία σφραγίσματα, ένα εκ των οποίων βρισκόταν στον αριστερό τραπεζίτη της κάτω γνάθου, υφίζηση και απογύμνωση των ριζών λόγω περιοδοντίτιδας, μερική ανοδοντία (η οποία προϋπήρχε του χτυπήματος της βαριοπούλας) και τελικά, παρατήρησε οδόντες κωνικού σχήματος στον πλάγιο τομέα της άνω γνάθου.
Εάν εξαιρέσουμε τα ίχνη από Listerine (τα οποία δε συμπεριελήφθησαν στην έκθεση του ιατροδικαστή), τίποτα από τα παραπάνω δε στάθηκε αρκετό για να ενοχοποιήσει την Άννα.

ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο κύριος Σωκράτης, καθώς βιαζόταν να φτάσει στο συνέδριο που λάμβανε χώρα στο δέκατο-πέμπτο όροφο, ο ίδιος, καθώς ήταν μόλις στο δεύτερο όροφο, δε διάβασε προσεκτικά τις οδηγίες του ανελκυστήρα πάνω από τα κουμπιά και αντικαθιστώντας τη λέξη «μόλις» με τη λέξη «πριν» και vice versa, παρερμήνευσε τις οδηγίες που κανονικά, ήταν:
1. Μόλις ο θάλαμος φτάσει στον όροφο οι πόρτες ανοίγουν αυτόματα.
2. Πριν μπείτε στο θάλαμο βεβαιωθείτε ότι βρίσκεται σταματημένος πίσω από την πόρτα.
Ο κύριος Σωκράτης έφτασε αργοπορημένος στο δέκατο-πέμπτο όροφο – αλλά με εκπληκτική ταχύτητα στο υπόγειο.

Ο κύριος Μηνάς, οδεύοντας προς το προαναφερθέν συνέδριο, περιμένοντας αρκετή ώρα τον ανελκυστήρα στον όγδοο όροφο και έχοντας ήδη διαβάσει προσεκτικά τις οδηγίες πάνω από τα κουμπιά, μη βλέποντας τον κύριο Σωκράτη σταματημένο πίσω από την πόρτα, όταν τελικά ο ανελκυστήρας έκανε στάση (κατά την ανοδική του πορεία από το υπόγειο στο δέκατο-τέταρτο όροφο), αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις σκάλες.
Ο κύριος Μηνάς έφτασε αργοπορημένος στο δέκατο-πέμπτο όροφο και αντίθετα με τον κύριο Σωκράτη, έφτασε στο συνέδριο.

Η κόρη του κυρίου Σωκράτη, καθώς περίμενε εις μάτην στο δέκατο-τέταρτο όροφο για να φανεί ο πατέρας της σταματημένος πίσω από την πόρτα του ανελκυστήρα και μέσα στο θάλαμο, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα (όταν τελικά έφτασε στο δέκατο-τέταρτο όροφο), χωρίς να έχει διαβάσει (λόγω ηλικίας – πέντε ετών – συνεπώς, λόγω ύψους) τις οδηγίες του ανελκυστήρα, η τρίτη από τις οποίες έγραφε:
3. Απαγορεύεται η χρήση σε άτομα κάτω των 14 ετών χωρίς συνοδό.
Η κόρη του κυρίου Σωκράτη έφτασε αργοπορημένη στο δέκατο-πέμπτο όροφο – με συνοδό τον πατέρα της.

Το συνέδριο είχε από ώρα αναβληθεί.

ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΑ

Οι φράσεις «63 νεκροί» και «χιλιάδες άταφα ζώα», μας θύμισε μια παλιά φράση του χωριού μας: «Έχω τρία παιδιά και δύο κορίτσια».
Αργότερα, μας επέφερε μία ιδιάζουσα σύγχυση η φράση που ακούσαμε στην τηλεόραση: «Επιδοτήσεις για τα ζώα.»
Πυρόπληκτοι γαρ, ήμασταν πλέον πεπεισμένοι πως βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Χθες πήγα με το θείο και τη θεία μου, ήτοι τον αδερφό του πατέρα μου και τη σύζυγό του, για ψάρι σε μία ταβέρνα που όχι μόνο φημίζεται για το καλό της ψάρι αλλά και ο ταβερνιάρης είναι γνωστός του θείου μου, ήτοι του αδερφού του πατέρα μου. Ορισμένα από τα σχόλια που άκουσα από το θείο και τη θεία μου, ήτοι από τον αδερφό του πατέρα μου και τη σύζυγό του, καθ’ όλη τη διάρκεια της κατανάλωσης του ψαριού, ήταν: «πολύ καλό ψάρι», «πολύ νόστιμο, πράγματι», «καλά κάναμε που ήρθαμε εδώ», «τελικά ήταν καλή ιδέα να παραγγείλουμε μεγάλο ψάρι», «μπράβο στον ταβερνιάρη», «καλύτερο και από εκείνη την ταβέρνα στο Σούνιο», «καιρό έχουμε να φάμε τέτοιο πράγμα», «στο κεφάλι φαίνεται η ποιότητα του ψαριού», «καταλάβατε πως δεν έχουμε ρίξει τίποτα; – ούτε λαδολέμονο, ούτε καν πιπέρι δε χρειάζεται», «πω-πω, το ξεκοκαλίσαμε», «από εδώ καταλαβαίνεις πόσο χάλασε εκείνη η ταβέρνα στο Καβούρι» και αστειολογώντας: «πάρ’ το πίσω, πάρ’ το πίσω, αίσχος!».
Συμπέρανα από τα παραπάνω σχόλια του θείου μου και της θείας μου, ήτοι του αδερφού του πατέρα μου και της συζύγου του, πως το ψάρι πρέπει να τους άρεσε πάρα πολύ.